13 april 2014:
Ja het is alweer twee maanden na mijn operatie! Ik kan het
bijna niet geloven, zo snel is het gegaan! Op 13 februari werd ik geopereerd en
die dag heeft mijn leven veranderd. Ik heb veel pijn gehad (nu soms nog steeds)
en ik heb veel overwonnen, maar ik ben sterker dan ik ooit geweest ben. Ik heb
lieve mensen leren kennen, ik ben veel uitdagingen aan gegaan, ik heb veel
steun gehad van mijn ouders en het belangrijkste natuurlijk: Ik heb een rechte
rug! Daarvoor deed ik die stomme operatie natuurlijk… Ik mag van geluk spreken
dat alles is goed gegaan en dat ik het fijn gehad heb in het ziekenhuis. Ik heb mijn operatie en
ziekenhuisverblijf niet ervaart als een trauma, maar ik heb wel veel
meegemaakt. Kamer 9 herinnert me aan slapeloze nachten, veel bezoek, lieve
zusters en heel veel pijn. Ik herinner elke uitdaging die ik aanging, mijn
eerste keer zitten, mijn eerste stapjes en ook het traplopen alsof het gister
is gebeurd. Ik heb helaas volgens ‘de wet van scoliose’ nog steeds scoliose,
want ik heb nu 15 graden. Vanaf 10 graden heb je scoliose. Maar ik ben wel van
55 graden naar 15 graden gegaan en dat allemaal door mijn aardige dokter. Ik
heb nog nooit zoveel tranen over mijn wangen laten stromen, maar dat is het ook
wel waard geweest. Nog steeds voel ik soms de tranen opkomen, maar dat hoort er
gewoon bij. Als ik deze operatie niet had gedaan was ik over 10/20 jaar krom
geweest en had ik niks meer zonder pijn kunnen doen. Wonder boven wonder stond
ik met mijn 55 graden afwijking hartstikke recht en kon je vanaf de buitenkant
niet zien dat ik scoliose heb. Ik had geen bochel, ik stond niet scheef, geen
beenlengte verschil en het aller fijnste: geen pijn! Alleen had ik een
uitstekend schouderblad, die ik helaas nog steeds heb. Ik ben na het ziekenhuis
zoveel vooruit gegaan en ik heb zoveel bereikt. Medicijnen afgebouwd, elke keer
een stukje langer wandelen, shoppen J,
weer naar school gaan (bijna hele dagen) en dansen. Dansen kan ik nog lang niet
een uur achter elkaar en na 1 dans ben ik al aan het hijgen zowat. Mijn hele
conditie is weg en daar baal ik wel van. Ook krijg ik erge spierpijn en gaat
mijn litteken trekken als ik ongeveer een halfuur heb gedanst. Dan ga ik gewoon
aan de kant zitten en misschien de laatste vijf minuutjes nog proberen. Ook
mijn lenigheid komt langzamerhand weer terug. Ik was niet superlenig maar ook
niet stijf. En het voordeel is dat mijn bovenlichaam is gegroeid, dus
waarschijnlijk ben ik straks nog leniger. Ik heb met alles wat ik doe nog wel
spierpijn en ik word snel moe. Mijn nachten verlopen oke, niet met veel pijn.
Het enige waar ik van baal is mijn litteken. Het is zo rood als ik weet niet
wat. Ik schaam me er nu best wel voor, dus ik verberg het zo goed mogelijk. Ik
weet dat dit niet altijd kan, zoals in een bikini, maar ik hoop dat hij snel
lichter wordt. Voor de rest is hij niet bobbelig en zijn alle korsten eraf
gevallen. Ook ben ik in 1 dag 4 cm gegroeid –door deze operatie haha- en ben ik
nu 1.82/1.83. Pff, dat is echt lang. Wonder boven wonder passen al mijn kleren
nog, ondanks dat ik toch een stuk gegroeid ben. Gelukkig ben ik in NL niet de
enige die zo lang is, dus dat is mooi. Over 3 weken ongeveer heb ik weer een
afspraak met dr. Kruyt. Dat is dan mijn 3 maanden controle en ook de fysio zal
er bij zijn. Ik ben benieuwd wat zij van mijn rug vinden. Ook nog een vervelend
puntje is dat door de operatie mijn linkerrib meer uitsteekt. Ze hebben mijn
wervelkolom terug gezet, maar daardoor is de ribbenkast gedraaid. Nu steekt
mijn linkerrib dus uit en lijkt het alsof mijn heupen ongelijk zijn, geweldig.
Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor alle steun, de lieve
berichtjes, cadeautjes en kaartjes!
Kusjes.
Femke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten