15-02-2014

zoals de titel al zegt; 15-02-2014. Dag drie:

15-02-2014

dag 3

Deze nacht had ik heerlijk geslapen, maar dat kon ook niet anders met al die medicatie en de narcose. In de ochtend kreeg ik mijn medicijnen van Loes, want zij zorgde vandaag weer voor me! In de ochtend hoorde ik ook dat ze mijn epiduraal, het slangetje met pijnstilling naar mijn rug, even gingen stopzetten om te kijken of ik dat al aan kon. Dit was de grootste fout die ze ooit hadden kunnen maken. In de ochtend ging het nog wel goed. Dokters kwamen langs en keken hoe het met me ging en ik zat nog even op de rand van het bed. Dit keer wel zonder de fysio, want het was zaterdag en er was op zaterdag geen fysio. In de ochtend kreeg ik nog een crackertje naar binnen, maar in de middag begon de eindeloze weg. Ik kreeg niet normaal veel pijn. Ik zat te schreeuwen en te huilen van de pijn en toen hebben ze snel de epiduraal weer aangesloten, maar ook dat hielp niet. En bovenop dit alles werd ik ook nog misselijk. Ze gaven mij daarvoor een zakje en die hielp gelukkig een klein beetje, maar die pijn was niet uit te houden.

In de middag kwamen Rozemarijn en Mechteld langs. Doordat ze er waren had ik even afleiding en daardoor had ik minder pijn. We keken schaatsen en ik kreeg van Mechteld allemaal envelopjes met daarop : Open when …. Dankjewel! Daarna kwamen mijn oma en oom nog, maar omdat ik erg moe was van het bezoek daarvoor en ik weer erg veel pijn had zaten ze grotendeels op de gang samen met mijn vader, moeder en zusje. Ik kreeg van mijn oma een plantje, die later tulpen werden, en van mijn oom een heel erg leuk tijdschrift. In dat tijdschrift heb ik het meeste gelezen. Toch wilde ik ze graag nog zien, dus heb ik ze na een tijdje weer teruggeroepen. Ondanks de pijn heb ik nog met ze gekletst en was ik blij dat ze er waren. Voor de rest had ik geen avondeten gegeten en dus vandaag bijna niks gehad. Wel veel gedronken, maar dat werd bijgehouden dus ik moest wel. Deze nacht was het begin van de reeks slapeloze nachten. Bah, pijn hebben en niet kunnen slapen is echt verschrikkelijk.

Heb je vragen? femkescholten@hotmail.com

kusjes,

Femke