Zoals jullie waarschijnlijk wel weten ben ik 13 februari geopereerd aan scoliose. Ik wilde heel graag een blog bijhouden, maar door veel pijn in het ziekenhuis heb ik me er niet aan kunnen houden. Ik ben gister begonnen met het schrijven over mijn terugblik, vanaf wanneer mijn scoliose ontdekt is. Het lucht op, maar het brengt ook wel emoties naar boven. Als je nieuwsgierig bent, zou ik als ik jou was zeker vaker op mijn blog kijken, want ik ga proberen er wel iets op te zetten en het liefst zo vaak mogelijk.
Het jaar 2013:
13 Juni 2013: We kregen een brief van de GGD. Ik was al
vanaf dat ik klein was onder controle bij de GGD, omdat ik een uitstekend
schouderblad heb en mijn moeder en tante hebben ook scoliose. Het was rond mei
dat we deze brief kregen om voor de laatste keer gecontroleerd te worden voor
mijn rug. Ik ging samen met mijn vader vanuit school door naar de GGD. Eenmaal
daar werd ik door een oudere mevrouw gecontroleerd op scoliose. Ze zag asymmetrie
in mijn schouderbladen, wat we zelf ook al wisten, en ook ergens bij mijn
heupen. Ze zei dat ik geen scoliose had, maar dat ze me voor de zekerheid
doorstuurde naar de huisarts.
23 Juli 2013: We werden dus doorverwezen naar de huisarts en ook hij bekeek mijn rug. Hij zei dat hij weldegelijk een s-bocht zag, wat een forse scoliose betekent. Maar ik geloofde het niet helemaal meer, want de GGD zei nog wel dat ik geen scoliose had! Van de huisarts werden we weer doorgestuurd naar het Sint Antonius ziekenhuis in Nieuwegein.
31 juli 2013: We kwamen aan bij het kindergedeelte in het Sint Antonius ziekenhuis, wat er best gezellig uit zag. We meldden ons bij een balie en namen plaats op de wachtkamerstoelen. Toen we eenmaal in de kamer van de kinderarts waren, vond hij het raar dat we naar hem doorverwezen waren door de huisarts. Volgens hem zouden we naar de orthopeed moeten. Hij had nog wel mijn rug gecontroleerd, maar ook hij zag geen s-bocht of een andere bocht, dus geen scoliose. Daarna ging ik met mijn moeder samen nog een afspraak maken bij de orthopeed, zodat we die afspraak alvast hadden. Omdat het toen voor mij al vakantie was en we bijna op vakantie gingen, hebben we de afspraak na onze vakantie naar Frankrijk gezet.
26 Augustus 2013: We kwamen bij de orthopeed en we meldden ons weer bij de balie. We moesten als eerst een foto van mijn rug laten maken bij de afdeling Radiologie. Daar gingen we naar toe en het bleek dat we pas voor volgende week in het systeem stonden om een foto van mijn rug te laten maken. Ze hebben mij gelukkig toen nog op de lijst gezet voor die dag, want anders konden we weer terugkomen. Bij de foto was het een heel gedoe, want ik had studs op mijn broekje, en glitters op mijn shirt en die waren te zien op de röntgenfoto. Dus het duurde een eeuwigheid, maar na een tijdje waren we weer terug bij de afdeling Orthopedie. We namen weer plaats op de stoelen en werden al snel gehaald. Ik had als eerst weer een buktest. Ik was dit keer bij dr. Veen en hij had een assistent in opleiding naast zich. Ze zagen niet echt een s-bocht, wellicht een kleine scoliose, maar geen grote s-bocht. Toen pakten ze de röntgenfoto erbij en we schrokken ons rot. Ik had een scoliose, een s-bocht, van 50 graden! De meesten die hij zag hadden maar 20 of 30 graden. Er was dus weldegelijk wat mis met mij! De dokter, en ook wijzelf, konden niet geloven dat dit mijn wervelkolom was! Je zag bij mij bijna niets vanaf de buitenkant, dus het leek zo onwerkelijk. Dr. Veen dacht dat hij misschien wel wat was bijgetekend, omdat ik misschien bewogen was enzo. Daar hoopte ik maar op! Hij wist geen raad met mijn grote bocht, dus hij stuurde ons door naar dr. Kruijt, die in het Wilhelmina Kinderziekenhuis werkt. Hij is een gespecialiseerde scoliose dokter en hij was een van de beste volgens hem.
Toen we thuis waren heeft mijn moeder gebeld met het Wilhelmina Kinderziekenhuis, maar de wachttijd voor alleen maar een gesprek met dr. Kruijt was al 3-9 maanden! Maar ze vertelde dat dr. Kruijt ook nog in Amsterdam in het OLVG werkt. Daar heeft hij op vrijdag ook een scoliose spreekuur en ook daar behandelt hij mensen met scoliose. De wachttijd was daar maar uiterlijk 1 maand. Voor ons leek dit de beste oplossing, want zolang wachten zagen wij ook niet meer zitten.
Ondertussen heb ik veel op internet gezocht en kwam ik
erachter dat mensen boven de 45 graden met scoliose een operatie moesten
hebben. Ik walgde al mijn hele leven bij het woord operatie en ben dan ook een
lange tijd angstig geweest en ik heb veel verdriet gehad. Zo kwam ik ook bij blogs
van anderen en besefte ik hoe heftig deze operatie wel niet was! Ik dacht er
niet aan om zo’n operatie te krijgen. Er waren ook nog andere oplossingen,
zoals een brace. Maar die leek me ook verschrikkelijk. Die moest je 23 uur per
dag om, dus ook met slapen, en bij de meesten hielp hij niet eens. Dan moest je
alsnog een operatie! Door al deze informatie was ik erg zenuwachtig voor de
afspraak met dr. Kruijt.
Dit was het eerste deel van mijn scoliose verhaal. Vanaf de GGD tot en met het Sint Antonius Ziekenhuis. Mijn volgende post zal gaan over het OLVG tot en met het laatste gesprek voor de operatie.
Als je zelf een operatie krijgt (of niet (;) en je hebt vragen of wilt iets kwijt, dan kan je het altijd achterlaten in de comments!
Kusjes,
Femke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten